Άρσεις θανάτου, μία άσκηση που όλοι αγαπάνε να μισούν και άλλοι πάλι ορκίζονται σε αυτήν και τα αποτελέσματα της. Όπως και τα καθίσματα, εμπεριέχει πολύ θεωρία, αρκετή πρακτική και πολύ περισσότερη παραφιλολογία! Αρκετοί προπονητές την θεωρούν σαν μία από τις τρεις βάσεις για να θεωρήσουμε κάποιον δυνατό, είναι όμως πραγματικά έτσι και ισχύουν όντως μύθοι γύρω από αυτήν την άσκηση?
Απόκτησε το νέο ebook του RawMadStrength!
Άλλαξε την ζωή σου, κάνοντας λιγότερα,πετυχαίνοντας περισσότερα!
Μύθος #1: Οι άρσεις θανάτου θα κάνουν τη μέση σου χοντρή και θα χάσει το σχήμα της.
Από τους πιο παλιούς ακόμη και σήμερα διαδεδομένους μύθους για τις άρσεις θανάτου και τα καθίσματα με μπάρα είναι το ότι όσο κάνεις άρσεις ή ασκήσεις που ζορίζουν την μέση σου, θα μεγαλώσει πολύ και θα φαίνεσαι χοντρός. Το αστείο είναι ότι πολλοί αγωνιστικοί bodybuilders έχουν αναφερθεί σε αυτό ξανά και ξανά για πολύ καιρό, όμως δεν έχει ΚΑΜΙΑ επιστημονική ή εμπειρική βάση. Ο πραγματικός λόγος που οι περισσότεροι bodybuilders έχουν κάνει κοιλιά είναι η κατάχρηση αμφιβόλου ποιότητας και νομιμότητας ουσιών για χρόνια, κάτι που ένας φυσικός αθλητής δεν έχει να ανησυχεί καθώς ναι μεν στην αρχή θα πάρει όγκο κάθε μυς γύρω από την περιοχή της μέσης αλλά δεν θα είναι αποκρουστικό στη όψη ούτε και εκτός λογικών ορίων.
Οπότε ναι μεν έχουμε ενδυνάμωση και αύξηση πυκνότητας σε κάθε επίπεδο, οπότε λογική αύξηση της περιφέρειας αλλά δεν θα μοιάζουμε σε καμία περίπτωση σαν έγκυες στον 8 μήνα.
Μύθος #2: Δεν μπορείς να χτίσεις μεγάλη πλάτη χωρίς άρσεις θανάτου.
Οι πιο πολλοί ξεχνάνε μια βασική αρχή της προπόνησης με αντιστάσεις: Για να μεγαλώσει κάτι, χρειάζεται ερέθισμα (λόγο) να μεγαλώσει (Αντίσταση). Οι άρσεις θανάτου δεν είναι κάτι μαγικό, δεν είναι μια φόρμουλα που απλά κάποιος επαναλαμβάνει και από μαγικό τρόπο μεγαλώνει η πλάτη του.
Πρωταθλητές όπως ο Larry Scott & Sergio Olive ΔΕΝ έκαναν άρσεις θανάτου και όμως οι πλάτες τους ήταν κάτι παραπάνω από ..μεγάλες. Επίσης και οι αθλητές που συμμετάσχουν σε Ολυμπιάδες, σπάνια κάνουν τέτοιες ασκήσεις και πάλι τα αποτελέσματα τα βλέπετε και μόνοι σας.
Βασικές ασκήσεις όπως μονόζυγο,καλημέρες (good morning bent),κωπηλατική κτλ. με συνεχόμενη πρόοδο ως προς την αντίσταση ή τον αριθμό των επαναλήψεων θα σας δώσουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Αυτό δεν έγινε χάρη στις άρσεις θανάτου.
Μύθος #3: Με τις άρσεις θανάτου θα αποκτήσεις χερούκλες.
Αν κάτι είναι δύσκολο ή απαιτητικό δεν είναι και μαγικό! Αν και πρακτικά ο τρικέφαλος σαν μυς βοηθάει στο όλο φάσμα της κίνησης, τα χέρια λειτουργούν σαν γάντζοι και παθητικά, όχι ενεργητικά. Αν κάτι κάνουν τα χέρια είναι να σταθεροποιούν την κίνηση του βάρους ώστε να πηγαίνει η μπάρα όσο πιο ευθεία γίνεται προς τα πάνω και έπειτα κάτω.
Το βασικό είναι να έχεις καλό κράτημα στην μπάρα (grip) όχι δυνατά χέρια, τα δυνατά χέρια ΔΕΝ θα σε βοηθήσουν σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα ως προς την απόδοσή σου.
Μύθος #4: Με τις άρσεις θανάτου θα ανεβάσεις το φυσικό επίπεδο της τεστοστερόνης σου.
Ένας μύθος που εξαπλώθηκε παλαιότερα και ευτυχώς πεθαίνει,καθώς δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι οι άρσεις θανάτου λόγο της δυσκολίας τους αναγκάζουν το σώμα να ελευθερώσει μεγαλύτερη ποσότητα τεστοστερόνης. Αν υπάρχει κάποια αλλαγή στην φυσική κατάσταση έχει να κάνει καθαρά το ότι αναπτύσσεσαι μυικά, όχι λόγο μερικών mg ελεύθερης τεστοστερόνης στο αίμα για μερικά λεπτά.
Μύθος #5: Άρσεις θανάτου η πιο αποτελεσματική άσκηση από όλες!
Δεν θα διαφωνήσω: αντικειμενικά η άρσεις θανάτου σε μαθαίνουν να σηκώνεις βαριά αντικείμενα και ενεργοποιούν πολλές μυικές ομάδες ταυτόχρονα. Όμως εκτός γυμναστηρίου σπάνια σηκώνουμε κάτι με σταθερό βάρος ξανά και ξανά ή κάτι που έχει συγκεκριμένο σχήμα συνήθως είναι ακανόνιστο και δεν έχει λαβή.
Υπάρχει και ο μύθος της “λειτουργικής” άσκησης όμως ας το θέσουμε λογικά: ποια άσκηση ΔΕΝ είναι λειτουργική? Και το λειτουργικό μέρος και όφελος, είναι ΠΑΝΤΑ κάτι μεταβαλλόμενο.
Τα πράγματα είναι απλά: Θες να γίνεις καλό σε μία άσκηση, τότε την εξασκείς συχνά. Το ίδιο ισχύει και για τις άρσεις θανάτου.
