Η επιστροφή του Βασιλιά : Κρατώντας τον ανδρισμό ακέραιο.

Ένα κομμάτι από το βιβλίο που γράφω αυτόν τον καιρό. Σιγά σιγά.

Σήμερα θα σας διδάξω κάτι σημαντικό μα οι πιο πολλοί θα το ξεχάσετε. Θα το ξεχάσετε και αυτό θα ξεχάσει εσάς. Θα το ξεχάσετε γιατί δεν έχετε βαθειά ριζωμένη αυτοεκτίμηση – πείτε ένα ευχαριστώ στις μανάδες σας για αυτό.

Το σημερινό μάθημα είναι το ακόλουθο:

Η ζωή γονατίζει του πάντες, έστω και κρυφά. Πίσω από τα χαμόγελα , τις αρρωστημένες σεξουαλικές φαντασιώσεις και τον υλικό πλούτο υπάρχει ένα είδος πόνου που ο άνθρωπος δεν πρέπει να ζήσει. Μα τον ζει.

Η ζωή λοιπόν τους γονατίζει όλους, κάποιοι όμως προσπαθούν να σηκωθούν και όταν καταφέρουν το ένα πόδι έρχεται και τους σηκώνει. Έμαθαν.

Άλλοι πάλι μένουν ξαπλωμένοι, νεκροί στο πρώτο χαστούκι – ούτε καν γροθιά. Εκεί κάτω θα μείνουν για πάντα. Η προσωπική επιτυχία, εκείνη η στιγμή της αυτοδικαίωσης , της επιμονή είναι η ελευθερία – η ελευθερία εκείνη που σου δίνει έναν ωμό ανδρισμό. Δεν χαρίζεται, κατακτιέται!

Σαν άνδρες είμαι όντα υπέροχα και δυναμικά. Ζυγίζουμε μία κατάσταση, παίρνουμε ρίσκα, βελτιώνουμε ζωές άλλων και την δική μας.

Σε αυτήν την εποχή και με αυτά τα δεδομένα ο ανδρισμός πλέον θεωρείτε κάτι τοξικό. Η μεταμοντέρνα κοινωνία και τα αρρωστημένα πρότυπα φεμινισμού (φεμοναζί πρακτικά) μαζί με του δεύτερους – θηλυπρεπείς (σε συμπεριφορά) λευκούς ιππότες έχουν υποβιβάσει τον άντρα σε δευτέρας διαλογής θηλαστικό που υπάρχει μόνο για να προσφέρει.

Η διαρκείς αναπαραγωγή ιδεών στυλ “τις γυναίκες και τα παιδιά πρέπει να σεβόμαστε” χωρίς καμία αιτιολόγηση, απλά επειδή πρέπει έχει κατακερματίσει την όποια ηθική και αξία που ονομάζουμε ανδρισμό.

Αν τις γυναίκες και τα παιδιά ΠΡΕΠΕΙ, τον άνδρα γιατί δεν ΠΡΕΠΕΙ?

Όλος ο δυτικός πολιτισμός είναι φτιαγμένος στις πλάτες ανδρών μα κανείς δεν θεωρεί ότι είναι άξιοι σεβασμού.

Το να είσαι άντρας ΔΕΝ είναι απλό : ζούμε για την δημιουργία, παρατηρούμε τον κόσμο και τον πλάθουμε με την μεγαλύτερη ηθική αξία που έχουμε γνωρίσει. Δεν καθόμαστε και ζητιανεύουμε αγάπη, ούτε σεβασμό χωρίς λόγο. Έτσι τουλάχιστον έπρεπε να ήταν … τώρα έχουν αλλάξει πολλά.

Απόκτησε τον έλεγχο. Και κράτα τον!

Έβλεπα θυμάμαι κάτι παλικαράκια στο γυμναστήριο που όχι μόνο δεν έκαναν σωστά τις ασκήσεις αλλά και με επικίνδυνη τεχνική. Σε μία στιγμή κάνοντας καθίσματα ένα από τα νεαρά αυτά παιδιά έπεσε στα γόνατα με την μπάρα να τείνει να τον σπρώξει μπροστά, να πέσει με το κεφάλι και αν επιβίωνε ,θα τραυματιζόταν σοβαρά.

Όλοι κοιτούσαν. Ήταν μία αιωνιότητα.

Πέταξα κάτω τους αλτήρες, έτρεξα, έπιασα την μπάρα,την τράβηξα πίσω και το παιδί αυτό έπεσε μπροστά.

Όλα καλά.

Αυτό ονομάζετε Bystander Effect, ότι δηλαδή περιμένουμε να κάνει κάποιος άλλος κάτι όταν είμαστε σε ομάδες ατόμων.

Αν είσαι πραγματικός άντρας,ΔΕΝ περιμένεις κανέναν όμως το κάνεις ΕΣΥ.

Αν δεν κάνεις, πας κόντρα σε αυτό που η φύση όρισε,σε αυτό που βιολογικά είσαι φτιαγμένος να κάνεις. Δεν είσαι φτιαγμένος να κοιτάς και να κουτσομπολεύεις τι θα γίνει,αλλά να αναλάβεις δράση.

Σε μία κατάσταση που απαιτεί κίνηση, δράση, ισχύ, αποφασιστικότητα ένας άνδρας κάνει την διαφορά. Το να μείνεις πίσω σε σκέψεις χαμένος, δεν είναι ούτε έξυπνο , ούτε ανδρικό – είναι αδυναμία.

Πάντα να προσπαθείς να βελτιώσεις κάθε κατάσταση που αφορά την ζωή σου, έστω στο ελάχιστο.